Mommy’s diary
สวัสดีฌอน เมื่อวานโทรศัพท์แม่เสียเลยไม่ได้เขียนบันทึก วันนี้มาเขียนชดเชยแล้วนะ 🙂
พ่อกลับมาจากกรุงเทพแล้ว คิดถึงมากๆ เพราะเครื่องดีเลย์เลยทำให้พ่อมาถึงช้ากว่าเวลาที่กำหนด แม่แอบกังวลกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า แต่พ่อปลอดภัยดี โล่งใจไปเยอะเลย ก่อนพ่อมาถึงที่ร้านยุ่งมากๆ แม่เดินเยอะมาก ทำให้ท้องแข็งนิดหน่อย
คนท้องรู้สึกแบบนี้นี่เองสินะ ตอนแรกแม่ไม่เข้าใจที่เขาบอกว่าเหนื่อยง่ายและเดินเยอะไม่ได้มันเป็นยังไง แต่ตอนนี้เข้าใจดีเลยหล่ะ ด้วยความเคยชินที่ต้องเดินเร็วๆและดูแลลูกค้า แม่ก็เลยเผลอตัว แต่ร่างกายมันไม่ได้ดั่งใจเลย ฌอนคงเหนื่อยและเวียนหัวมากๆเลยใช่มั้ยลูก แม่ขอโทษที
หลังจากปิดร้าน แม่กับพ่อมาคุยกันเรื่องที่พ่อได้ไปเจอมา และพ่อก็ได้ขอโทษเราทั้งคู่ที่ไม่ได้อยู่ด้วยในเวลาที่ลำบาก แต่แม่ก็บอกไปแล้วมันไม่ใช่ความผิดของพ่อที่พ่อไม่อยู่ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด แม่ไม่อยากให้พ่อต้องรู้สึกผิดมากไปกว่านี้ หนูก็คิดเหมือนกันใช่มั้ยลูก 🙂
ช่วงเวลาที่ผ่านมาถึงจะมีแต่เรื่องที่หนักและโหดร้าย แต่อย่างหนึ่งที่แม่ได้รู้คือความรักของพระเจ้าและพ่อที่มีให้กับเรา ถึงแม้เราจะไม่ได้เจอหรือสัมผัส แต่มันจะอยู่ในใจเราเสมอ เราสามารถสัมผัสมันได้ทุกครั้งเมื่อเราต้องการ. ;)) มาสู้และให้กำลังใจพ่อไปด้วยนะ อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น แม่หวังว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยดี คืนนี้ฝันนะฌอน รัก<3
Hello, Sean!
I just came back to Chiang Rai and I am with your mom!! 🙂
I am so happy that I could see her and stay with her, but another hand, so sad to leave my mom there alone….. T.T
I am still believe in God, but still, I am a human. I cannot stop worry or feeling sad. but the important thing is I am still believe in God, and believe God will take care everything.
Let’s pray for my mom! 🙂
I am so exhausted…
Good night and love you Sean. 🙂